Disclaimer: Well, I googled for “Disclaimer” and it read something like this.. ” Law a statement denying knowledge of something”. So whatever s*** I talk, u r not supposed to shout out. And therz nothing humorous in this post. Keep away if you are xpecting one.
I respect media and adore them for bringing out the truth. Unfortunately, I have to think twice when I try to repeat the same statement by prefixing media with the word Indian. Doesn’t matter what the medium is.. Print, Television, Web…. Really vexed up with the coverage they give to unnecessary news. In fact, we can’t even call it a news but rather the media creates news out of anything.
Recently I saw an article on a so called Andhra website with a tag line Dare to Write. The title of the article read “Ramesh Prasad’s Angry With Rajamouli?”.(Don’t worry abt who Prasad or Rajamouli is, keep in mind they are high profile celebrities.) Fine… for any layman like me, it sounds as if there might be some misunderstanding between Ramesh Prasad and Rajamouli and the question mark at the end indicates that these website guys are doubtful abt the reason behind that. Great… now read this article…
It is natural to wonder why the soft spoken, reserved, controversy free head of Prasad groups, Ramesh Prasad is very furious with Rajamouli.
Well, if a person as important as the heart to the group is being sent away, who would not be furious. There is no one in the industry who doesn’t know about Nagineedu, the man who works in Prasad Labs. The work of the Hyderabad unit happens under the monitoring of Nagineedu and it is heard that his only desire in life is to become an actor. Nagineedu is a distant relative to Ramesh Prasad. Though he has the urge to act, it is heard that due to the hectic work at the Labs, he has been killing his desire. However, he did act in one Tamil film and it is now said that Rajamouli saw that and roped in Nagineedu for an important character in his new film ‘Maryada Ramanna’.
Though Sunil’s character is titled ‘Ram’, the buzz is that Nagineedu has got the title character. Doing a small role in Rajamouli film is a great recognition so one can imagine what happens when one does a title role. So, the chances are that Nagineedu might get quite busy with offers once ‘Maryada Ramanna’ releases.(wow!!.. wat an optimistic media) This will compel him to move out of the Prasad Labs and definitely, Ramesh Prasad cannot get another Nagineedu in a short span.
That’s why, many are talking that though he may not express his displeasure in open, he would surely be miffed with Rajamouli from inside.
Hell with that question mark… these guys actually concluded that Mr Prasad would surely be miffed with Rajamouli. The film is not released yet, no one knows the potential of Nagineedu as an actor, doesn’t know if his character gets the recognition, doesn’t know if he really be flooded with offers that he might get away from Prasad labs. But this f***ked up media reaches to a conclusion with some dumb logical explanation which always includes hell lot of mays and mights. Keep in mind that I’m not trying to promote or demote the film. Thatz a different ball game.
The same day I read another article about anchor Jhansi. If you watch telugu channels this is a fairly popular household name. The article titled “Jhansi’s 'Rendo Pelli' Soon?”(Jhansi’s second marriage soon). Fine… she has broke up with her husband long back and shez getting ready for a second marriage. Keeping aside if this is true or not, considering itz totally her personal life, what is the need to describe her body structure in the article. Thatz disgusting guys.
Now, this one is from a TV show.. a special show for Half an hour in prime time. “బోనీ కపూర్ పై విరుచుకుపడిన రాం గోపాల్ వర్మ”(Ram Gopal Varma is furious about Boney Kapoor)…..well, the only mistake RGV has done is to express his feelings about Sridevi in his personal blog. An excerpt from his blog:
So, straight from her super stardom and magazine covers and her dazzling beauty on the silver screen, I saw her in Boney’s house serving tea like an ordinary housewife. I hated Boney Kapoor for bringing that angel from heaven down to being just an ordinary housewife.
And quoting the above paragraph this channel was confident enuf to say that RGV is not at all happy with Boney Kapoor because hez not allowing Sridevi to act. Perfect. And this lasted for half an hour with the anchor providing as many (il)logical reasons as possible to prove the statement authentic. Awesome!! And obviously they never mentioned the previous line - The woman who the men of the entire nation desired was suddenly left all alone in the world till Boney Kapoor stepped in to fill the vacuum.
I can quote hell lot of such examples. But I was just wondering, don’t you think the soul purpose of media is to bring out the truth and infuse some social awareness among people? Or may be I’m dumb enuf to think like that. Jai ho… media.
Not over yet. I wud like to bore u some more by pointing this quotes for u.
“We can't quite decide if the world is growing worse, or if the media is just working harder at it.”
“The media no longer ask those who know something to share that knowledge with the public. Instead they ask those who know nothing to represent the ignorance of the public and, in so doing, to legitimate it.” – Anonymous (An example for this are the cricket reviews. Every damn channel has their own specialist panel who pour out their cricketing wisdom to us.)
“The public have an insatiable curiosity to know everything. Except what is worth knowing. Journalism, conscious of this, and having tradesman-like habits, supplies their demands.” --Oscar Wilde
“People everywhere confuse what they read in newspapers with news.” -- Abbott Joseph Liebling
So guys.. news is not always news. I-believe-what-I-see kinda stuff is long gone coz I guarantee you, media can manipulate even ur senses.
By the way… the title says.. Media.. Dare to.. complete the sentence with some interesting stuff
Jul 9, 2010
Feb 22, 2010
19th Feb 2010
…travelling to madanapalle after a loooooooong time. Vamc is returning from Swiss. The date has one more significance in my life. Not so significant for this post so will talk abt that later.
Itz been more than a year since I went to my favorite place. Itz always nice to go back to a place where u spent the best days of ur life… where u had the most memorable moments and where u met the most memorable person.. ok .. ok.. persons of ur life.
I stayed there for more than 10 years… right from my school to my graduation… Itz like my second home. So many friends, quite a few disappointments, innocent school days, unforgettable college days.. to sum it up… hell lot of memories…
Naresh asks me why do u always want to come to madanapalle?… all our friends are scattered across the globe, its very rare that every one show up there at a time…well…. I donno.. I don’t have an answer for that. Whenever I visit mpl u can see a smile on my face.. as simple as that.. does it sound like a valid reason? :-) .. come on guys… life doesn’t run on reasons, it runs on memories… OMG.. thatz one heck of a dialogue :-)
Ok.. a tidbit from my travel… u might have read my post Jab I Met .. something similar happened this time as well.. I met a new friend (donno if I can call her friend… coz v haven’t had much conversation). A B.tech graduate, not so shy (night travel… sitting beside a handsome guy like me.. ok.. don’t laugh.. continue reading.… gals rarely prefer it), a bit conservative in the talks… all in all.. she was nice.
Not until the bus halted for dinner we had our first talk. Just a casual one. our educational life, our Siddhartha college, her family, my job.. blah.. blah… blah….. oh yeah…and about her headache(hope itz not bcoz of me :P). Then we fell asleep or rather she fell asleep and I was listening to music… donno when I closed my eyes. Later in the night when I woke up she was right in front of my eyes, sleeping like a small child. It was bit cold and she was wearing a cap… I should say.. she appeared soooooooooo cute and innocent. I was just looking at her, donno how long.
At the end of our journey, when I was abt to ask her email id, she asked mine :-). I gave my official id bcoz littleheartb4u@gmail.com would sound a bit odd at that moment :P . Fortunately or unfortunately I dint have her id. So, need to wait until she mails me, if at all she does. Somehow, while I was getting down the bus I said to her that she was very cute with the cap on. Whether I get a mail from her or not, it was yet another memorable journey.
Anyways, this is the first half of my post. In the next half I will share with u the fun moments that I had with my friends. Catch u later…
Itz been more than a year since I went to my favorite place. Itz always nice to go back to a place where u spent the best days of ur life… where u had the most memorable moments and where u met the most memorable person.. ok .. ok.. persons of ur life.
I stayed there for more than 10 years… right from my school to my graduation… Itz like my second home. So many friends, quite a few disappointments, innocent school days, unforgettable college days.. to sum it up… hell lot of memories…
Naresh asks me why do u always want to come to madanapalle?… all our friends are scattered across the globe, its very rare that every one show up there at a time…well…. I donno.. I don’t have an answer for that. Whenever I visit mpl u can see a smile on my face.. as simple as that.. does it sound like a valid reason? :-) .. come on guys… life doesn’t run on reasons, it runs on memories… OMG.. thatz one heck of a dialogue :-)
Ok.. a tidbit from my travel… u might have read my post Jab I Met .. something similar happened this time as well.. I met a new friend (donno if I can call her friend… coz v haven’t had much conversation). A B.tech graduate, not so shy (night travel… sitting beside a handsome guy like me.. ok.. don’t laugh.. continue reading.… gals rarely prefer it), a bit conservative in the talks… all in all.. she was nice.
Not until the bus halted for dinner we had our first talk. Just a casual one. our educational life, our Siddhartha college, her family, my job.. blah.. blah… blah….. oh yeah…and about her headache(hope itz not bcoz of me :P). Then we fell asleep or rather she fell asleep and I was listening to music… donno when I closed my eyes. Later in the night when I woke up she was right in front of my eyes, sleeping like a small child. It was bit cold and she was wearing a cap… I should say.. she appeared soooooooooo cute and innocent. I was just looking at her, donno how long.
At the end of our journey, when I was abt to ask her email id, she asked mine :-). I gave my official id bcoz littleheartb4u@gmail.com would sound a bit odd at that moment :P . Fortunately or unfortunately I dint have her id. So, need to wait until she mails me, if at all she does. Somehow, while I was getting down the bus I said to her that she was very cute with the cap on. Whether I get a mail from her or not, it was yet another memorable journey.
Anyways, this is the first half of my post. In the next half I will share with u the fun moments that I had with my friends. Catch u later…
Jul 14, 2009
హై .. హై.. హైక్
మేనేజర్ పిలిచింది. అసలే బ్రేక్ అవుట్ ఏరియాలో క్యారమ్స్ స్ట్రైకర్ కనిపించట్లేదని ఆఫీస్ లో అందరూ బాగా కంగారుగా ఉన్నాము. నరేష్ గాడిని అనుమానిద్దామా అంటే..వాడు మా కంపెనీ కాదు. అయ్యిందేదో అయ్యింది.. ఇక ఆడటం మానేసి,కొంచం కష్టమైనా సరే ఆఫీస్ పని చేద్దాం అని డిసైడ్ అయ్యి ఎవరి క్యుబికల్ కి వాళ్లు వెళ్లిపోయాం. ఇంతలో ఈవిడ పిలిచింది. అసలే రిసెషన్ ..ఏ బాంబు పేలుస్తుందో ఏమొ అని భయపడుతూ, లాప్ టాప్ wallpaperలో ఉన్న ఐశ్వర్యరాయ్ ఫోటోని, మొబైల్ wallpaperలో ఉన్న గర్ల్ ఫ్రెండ్ ఫోటోని కళ్లకద్దుకుని మా మేనేజర్ దగ్గరికి వెళ్లాను.
"హాయ్ భరత్ !! Last year నీ పర్ఫార్మెన్స్ గురించి మాట్లాడటానికి పిలిచాను. బాగా వర్క్ చేశావ్. ఇంకా బాగా వర్క్ చేయాలి. అలాగే నువ్వు ఇంప్రూవ్ చేసుకోవాల్సిన విషయాలు కొన్ని ఉన్నాయి. అవి assertiveness..taking ownership..leadership skills..." అంటూ నాకు అర్థంకాని నాలుగైదు పదాలు చెప్పింది. చివరగా.."నీ పర్ఫార్మెన్స్ కి మెచ్చి కంపెనీ నీకు భారీగా హైక్ ఇచ్చింది." అని అంది.
అప్పటి వరకు చెప్పిన విషయాల్లో "భారీగా" అన్న మాట తప్ప నాకు ఇంకేదీ వినిపించలేదు. వెంటనే జేబులో ఉన్న ఆకు, వక్క తీసి మేనేజర్ ముందు పెట్టి, చేతిలో కర్పూరం వెలిగించి హారతి ఇచ్చాను. నా భక్తికి పరవశించిపోయి మా మేనేజర్ కళ్లనీళ్లు పెట్టుకుంటూ ఇదిగో నీకు వచ్చిన 0.01545% హైక్ అని ఒక ఎన్వలప్ చేతిలో పెట్టింది. నా చేతిలో వెలుగుతున్న కర్పూరం మేనేజర్ చేతిలోకి ట్రాన్స్ఫర్ చెయ్యటం.. మరో జేబులో ఉన్న కత్తి తీసి టేబుల్ మీద గుచ్చటం.. నేను టేబుల్ పైకి ఎక్కటం.. మూడూ ఒకేసారి జరిగాయి. ఎక్కిన వాడిని ఊరికే ఉండకుండా, ఆర్.నారాయణమూర్తి సినిమాలో సైడ్ డ్యాన్సర్స్లాగా పూనకం వచ్చినట్టు ఎగిరాను. దెబ్బకి మేనేజర్ టేబుల్ కింద దాక్కుంది. కాసేపటికి టేబుల్ కిందనుంచే తెల్ల ఖర్చీఫ్ ఊపుతూ , "భరత్!! పైనుంచి అంతే విదిల్చారు. నేను ఇంతకంటే ఏం చెయ్యలేను" అంటూ నేను ఇచ్చిన ఆకు, వక్క మళ్లీ నా చేతిలో పెట్టింది. ఇక చేసేదేమి లేక నా క్యుబికల్కి వచ్చేశాను.
అయినా నాలో నిద్రపోతున్న ఎర్ర సినిమా హీరో మేల్కొనడానికి కారణం నాకు తక్కువ హైక్ వచ్చినందుకు కాదు. ఎప్పుడూ వర్క్ ఫ్రం హోం చేస్తూ అప్పుడప్పుడు ఆఫీస్కి వచ్చి కష్టపడి క్యారమ్స్ ఆడుతూ వీలైనప్పుడు వర్క్ చేసే నాకంటే, రోజుకు 26 గంటలూ ఆఫీస్ పని మాత్రమే చేసే నా కొలీగ్ కి ఎక్కువగా .. అంటే 0.02406% ఇచ్చింది. ఆ అవమానాన్ని భరిస్తూ తనతో కలిసి పని చెయ్యటంకంటే పక్క టీంకి వెళ్లిపోవడం మంచిదనిపించింది. కాని ఆ టీంలో అందరూ రోజుకి 28 గంటలు ఆఫీస్ పని చేస్తారని తెలిసి నా ఆలోచనని వచ్చే రిలీజ్కి డిఫర్ చేసి ఇక ఈసారి ఎలాగైనా సరే నా కొలీగ్ ని అంతసేపు పనిచెయ్యించకూడదని ప్రతిజ్ణ చేశాను.
ఈ "భారీ" హైక్లతో ఆఫీస్ అంతా గందరగోలంగా ఉంది. డిప్రెషన్లో ఎవరికి తోచిన పని వాళ్లు చేస్తున్నారు. ఒకడు నెట్వర్క్ కేబుల్తో ఉరేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంటే మరొకడు అంత కష్టం ఎందుకని కిందికెళ్లి కాంటీన్లో లెమన్ రైస్ తెచ్చుకున్నాడు.
ఇవన్నీ చూసి బెంగళూరులో నేను కొన్న "ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" పుస్తకం గుర్తొచ్చింది. అందులో కూడా ఇలాగే ఆత్మహత్య చేసుకోవటానికి చిత్ర విచిత్రమైన దారులు ఇచ్చాడు. ఉదాహరణకి ,"బేగంపేట్ ఆనంద్ థియేటర్ దగ్గర రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటం ద్వారా". ఇది మాత్రం నిజం. కావాలంటే అక్కడ ID కార్డ్స్ ని అడ్డంగా వేసుకొని తిరిగే సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లని అడగండి(ఎవరో అర్థమైందనుకుంటా? :-)). మామూలుగా అక్కడ ఇటువైపునుంచి అటువైపుకు రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటానికి పది నిమిషాలు పడుతుంది. అదే మాంచి పీక్ టైం లో అయితే అర్థగంటలో దాటెయ్యొచ్చు. విశేషమేంటంటే,అందమైన అమ్మాయితో కలిసి క్రాస్ చేస్తున్నారనుకోండి 100kmph స్పీడ్ లో వచ్చేవాడు 20kmphకి తగ్గించి అమ్మాయి దాటగానే మళ్లీ 100కి పెంచి, అమ్మాయికి చిన్న స్మైల్ ఇచ్చి, పనిలోపనిగా మనల్ని గుద్దేసి వెళ్లిపోతాడు. కాబట్టి .. ఈసారి మీ గర్ల్ఫ్రెండ్తో కలిసి అక్కడ రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటానికి ట్రై చెయ్యండి. తను అందంగా ఉందో లేదో తెలిసిపోతుంది. ;-)
సరే సరే .. బ్యాక్ టు ఆఫీస్...ఈ గందరగోలంలో అనౌన్స్మెంట్ స్పీకర్నుంచి ఖతర్నాక్ సినిమాలోని "దోమ కుడితె చికన్ గునియా..ప్రేమ పుడితె సుఖంగునియ"అనే పాట మొదలైంది. ఈ పాట పెట్టారంటే ఖచ్చితంగా అగ్ని ప్రమాదం,భూకంపం కంటే పెను ప్రమాదం జరిగుంటుందని అందరికి అర్థమైంది. అంతే, బాలక్రిష్ణ సినిమా ఇంటర్వెల్లో గేట్లు తీసినప్పుడు ప్రజలు ప్రాణాలు అరచేతిలో పెట్టుకుని పారిపోయినట్టు, ఆఫీసులో దిక్కుకొకరు పరుగెత్తారు. ఇదే కరెక్ట్ టైం అని సగం మంది బ్యాగు మొత్తం సర్దుకొని పరుగెత్తారు. ఆ సగం మందిలో నేను ఉన్నానో లేదో చెప్పుకోండి చూద్దాం?
కాసేపటికి పాట ఆగిపోయి మరో అనౌన్స్మెంట్ వచ్చింది. "క్షమించాలి.. ఇందాక మీరు అలర్ట్గా ఉన్నారో లేదో టెస్ట్ చెయ్యటానికి ఆ పాట పెట్టాము. ఎవరి పనులు వారు చేసుకోవచ్చు." . హమ్మయ్య.. దాసరి నారాయణరావు స్పీచ్ ఇస్తున్నప్పుడు కరెంట్ పోతే కలిగే అమితానందం అందరి ముఖంలో కనిపించింది.( పాట పెట్టిన వాడిని ఆ తర్వాత బయటకు లాగి చితకబాదారు.. అది వేరే విషయం..)
అయినా బ్యాగు సర్దుకొన్న తర్వాత కూడా మళ్లీ వెనక్కు వెళ్లి ఆఫీస్లో కూర్చునేంత అమాయకుడిని కాదు నేను. అందుకే, సర్దుకొన్న బ్యాగు సంకలో పెట్టుకొని ఇంటికెళ్లిపోతున్నా.. వర్క్ ఫ్రం హోం చెయ్యటానికి.. ఉంటా :-)
"హాయ్ భరత్ !! Last year నీ పర్ఫార్మెన్స్ గురించి మాట్లాడటానికి పిలిచాను. బాగా వర్క్ చేశావ్. ఇంకా బాగా వర్క్ చేయాలి. అలాగే నువ్వు ఇంప్రూవ్ చేసుకోవాల్సిన విషయాలు కొన్ని ఉన్నాయి. అవి assertiveness..taking ownership..leadership skills..." అంటూ నాకు అర్థంకాని నాలుగైదు పదాలు చెప్పింది. చివరగా.."నీ పర్ఫార్మెన్స్ కి మెచ్చి కంపెనీ నీకు భారీగా హైక్ ఇచ్చింది." అని అంది.
అప్పటి వరకు చెప్పిన విషయాల్లో "భారీగా" అన్న మాట తప్ప నాకు ఇంకేదీ వినిపించలేదు. వెంటనే జేబులో ఉన్న ఆకు, వక్క తీసి మేనేజర్ ముందు పెట్టి, చేతిలో కర్పూరం వెలిగించి హారతి ఇచ్చాను. నా భక్తికి పరవశించిపోయి మా మేనేజర్ కళ్లనీళ్లు పెట్టుకుంటూ ఇదిగో నీకు వచ్చిన 0.01545% హైక్ అని ఒక ఎన్వలప్ చేతిలో పెట్టింది. నా చేతిలో వెలుగుతున్న కర్పూరం మేనేజర్ చేతిలోకి ట్రాన్స్ఫర్ చెయ్యటం.. మరో జేబులో ఉన్న కత్తి తీసి టేబుల్ మీద గుచ్చటం.. నేను టేబుల్ పైకి ఎక్కటం.. మూడూ ఒకేసారి జరిగాయి. ఎక్కిన వాడిని ఊరికే ఉండకుండా, ఆర్.నారాయణమూర్తి సినిమాలో సైడ్ డ్యాన్సర్స్లాగా పూనకం వచ్చినట్టు ఎగిరాను. దెబ్బకి మేనేజర్ టేబుల్ కింద దాక్కుంది. కాసేపటికి టేబుల్ కిందనుంచే తెల్ల ఖర్చీఫ్ ఊపుతూ , "భరత్!! పైనుంచి అంతే విదిల్చారు. నేను ఇంతకంటే ఏం చెయ్యలేను" అంటూ నేను ఇచ్చిన ఆకు, వక్క మళ్లీ నా చేతిలో పెట్టింది. ఇక చేసేదేమి లేక నా క్యుబికల్కి వచ్చేశాను.
అయినా నాలో నిద్రపోతున్న ఎర్ర సినిమా హీరో మేల్కొనడానికి కారణం నాకు తక్కువ హైక్ వచ్చినందుకు కాదు. ఎప్పుడూ వర్క్ ఫ్రం హోం చేస్తూ అప్పుడప్పుడు ఆఫీస్కి వచ్చి కష్టపడి క్యారమ్స్ ఆడుతూ వీలైనప్పుడు వర్క్ చేసే నాకంటే, రోజుకు 26 గంటలూ ఆఫీస్ పని మాత్రమే చేసే నా కొలీగ్ కి ఎక్కువగా .. అంటే 0.02406% ఇచ్చింది. ఆ అవమానాన్ని భరిస్తూ తనతో కలిసి పని చెయ్యటంకంటే పక్క టీంకి వెళ్లిపోవడం మంచిదనిపించింది. కాని ఆ టీంలో అందరూ రోజుకి 28 గంటలు ఆఫీస్ పని చేస్తారని తెలిసి నా ఆలోచనని వచ్చే రిలీజ్కి డిఫర్ చేసి ఇక ఈసారి ఎలాగైనా సరే నా కొలీగ్ ని అంతసేపు పనిచెయ్యించకూడదని ప్రతిజ్ణ చేశాను.
ఈ "భారీ" హైక్లతో ఆఫీస్ అంతా గందరగోలంగా ఉంది. డిప్రెషన్లో ఎవరికి తోచిన పని వాళ్లు చేస్తున్నారు. ఒకడు నెట్వర్క్ కేబుల్తో ఉరేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంటే మరొకడు అంత కష్టం ఎందుకని కిందికెళ్లి కాంటీన్లో లెమన్ రైస్ తెచ్చుకున్నాడు.
ఇవన్నీ చూసి బెంగళూరులో నేను కొన్న "ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" పుస్తకం గుర్తొచ్చింది. అందులో కూడా ఇలాగే ఆత్మహత్య చేసుకోవటానికి చిత్ర విచిత్రమైన దారులు ఇచ్చాడు. ఉదాహరణకి ,"బేగంపేట్ ఆనంద్ థియేటర్ దగ్గర రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటం ద్వారా". ఇది మాత్రం నిజం. కావాలంటే అక్కడ ID కార్డ్స్ ని అడ్డంగా వేసుకొని తిరిగే సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లని అడగండి(ఎవరో అర్థమైందనుకుంటా? :-)). మామూలుగా అక్కడ ఇటువైపునుంచి అటువైపుకు రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటానికి పది నిమిషాలు పడుతుంది. అదే మాంచి పీక్ టైం లో అయితే అర్థగంటలో దాటెయ్యొచ్చు. విశేషమేంటంటే,అందమైన అమ్మాయితో కలిసి క్రాస్ చేస్తున్నారనుకోండి 100kmph స్పీడ్ లో వచ్చేవాడు 20kmphకి తగ్గించి అమ్మాయి దాటగానే మళ్లీ 100కి పెంచి, అమ్మాయికి చిన్న స్మైల్ ఇచ్చి, పనిలోపనిగా మనల్ని గుద్దేసి వెళ్లిపోతాడు. కాబట్టి .. ఈసారి మీ గర్ల్ఫ్రెండ్తో కలిసి అక్కడ రోడ్ క్రాస్ చెయ్యటానికి ట్రై చెయ్యండి. తను అందంగా ఉందో లేదో తెలిసిపోతుంది. ;-)
సరే సరే .. బ్యాక్ టు ఆఫీస్...ఈ గందరగోలంలో అనౌన్స్మెంట్ స్పీకర్నుంచి ఖతర్నాక్ సినిమాలోని "దోమ కుడితె చికన్ గునియా..ప్రేమ పుడితె సుఖంగునియ"అనే పాట మొదలైంది. ఈ పాట పెట్టారంటే ఖచ్చితంగా అగ్ని ప్రమాదం,భూకంపం కంటే పెను ప్రమాదం జరిగుంటుందని అందరికి అర్థమైంది. అంతే, బాలక్రిష్ణ సినిమా ఇంటర్వెల్లో గేట్లు తీసినప్పుడు ప్రజలు ప్రాణాలు అరచేతిలో పెట్టుకుని పారిపోయినట్టు, ఆఫీసులో దిక్కుకొకరు పరుగెత్తారు. ఇదే కరెక్ట్ టైం అని సగం మంది బ్యాగు మొత్తం సర్దుకొని పరుగెత్తారు. ఆ సగం మందిలో నేను ఉన్నానో లేదో చెప్పుకోండి చూద్దాం?
కాసేపటికి పాట ఆగిపోయి మరో అనౌన్స్మెంట్ వచ్చింది. "క్షమించాలి.. ఇందాక మీరు అలర్ట్గా ఉన్నారో లేదో టెస్ట్ చెయ్యటానికి ఆ పాట పెట్టాము. ఎవరి పనులు వారు చేసుకోవచ్చు." . హమ్మయ్య.. దాసరి నారాయణరావు స్పీచ్ ఇస్తున్నప్పుడు కరెంట్ పోతే కలిగే అమితానందం అందరి ముఖంలో కనిపించింది.( పాట పెట్టిన వాడిని ఆ తర్వాత బయటకు లాగి చితకబాదారు.. అది వేరే విషయం..)
అయినా బ్యాగు సర్దుకొన్న తర్వాత కూడా మళ్లీ వెనక్కు వెళ్లి ఆఫీస్లో కూర్చునేంత అమాయకుడిని కాదు నేను. అందుకే, సర్దుకొన్న బ్యాగు సంకలో పెట్టుకొని ఇంటికెళ్లిపోతున్నా.. వర్క్ ఫ్రం హోం చెయ్యటానికి.. ఉంటా :-)
Jan 22, 2009
"ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" ... సరదాగా
హెచ్చరిక:నేను రాసే ప్రతి టపా కి ఒక హెచ్చరిక ఉంటుంది. అందుకనే "హెచ్చరిక " అని మొదలుపెట్టాను. కాని, విషయమేంటంటె ఇందులో హెచ్చరించటానికి ఏమి లేదు. పొద్దుపోక రాస్తున్నాను.. అంతే.
మొన్నామధ్య టీవీలో ప్రముఖ రాజకీయవేత్త,బహుభాషాకోవిధుడు అయిన నందమూరి తారకరత్న(ఎవరో తెలుసుగా?) ఇంటర్వ్యూ వచ్చింది. అందులో వ్యాఖ్యాత అడిగే ప్రశ్నలకి వీడి తలతిక్క సమాధానాలు విని ఆత్మహత్యకు సులువైన మార్గం ఏమిటి అనే ఆలోచన వచ్చింది. నాకెలాగూ ప్రాక్తికల్ గా చేసుకొనే ధైర్యం లేదు కాబట్టి ఆ విషయంలో రెగులర్ గా ప్రాక్టీస్ చేసే, ఇప్పటికే రెండుమూడుసార్లు ట్రై చేసిన మా నరేష్ గాడితో ఒకసారి మాట్లాడటానికి నిర్ణయించుకున్నాను. నరేష్ గాడి విషయం వచ్చింది కాబట్టి వాడు ఎందుకు సూసైడ్ కి ట్రై చేసాడో తెలుసుకుందాం. ఎలా చేశాడు అనేది నాకు కూడా తెలియని రహస్యం.
మొదటి ప్రయత్నం : మా నరేష్ గాడు ఎవరితోనైనా మాట్లాడాలనుకుంటే మిస్స్డ్ కాల్ ఇస్తాడు. కొంచెం అర్జెంట్ అయితే రెండు సార్లు మిస్స్డ్ కాల్ ఇస్తాడు. ఇక మరీ ముఖ్యమైన విషయమైతే ఎదుటివాళ్లు కాల్ చేసేవరకు మిస్స్డ్ కాల్స్ ఇస్తూనే ఉంటాడు. అలాంటిది ఒకసారి వాడు నాకు కాల్ చేసినపుడు పొరపాటున లిఫ్ట్ చేసేసా. అంతే, మా వాడి గుండె పగిలిపోయింది. కోపం,బాధ , ఫ్రస్ట్రేషన్. ఎవరి మీద చూపించాలో ఎలా చూపించాలో తెలీక ఆత్మహత్య చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
రెండో ప్రయత్నం : మా బీటెక్ లొ కోమల అనే ఒక కసక్కు ఉండేది.( ఒరేయ్.. తప్పురా. లెక్చరర్ ని కత్తి.. కసక్కు .. అనకూడదు) ఆమెను చూసి మా నరేష్ గాడు మొదటి చూపులోనే ప్రేమలో పడ్డాడు. ఆమె పాఠం చెప్తుంటే మా వాడు ఎప్పుడు 45 deg యాంగిల్ లోకూర్చుని లైన్ వేసేవాడు( ఎందుకలా ... అని అడక్కండి. అదంతే ). అలా కొంతకాలం గడిచాక ఇక ప్రపోజ్ చేద్దామని డిసైడ్ అయ్యి, మదనపల్లె పెద్ద మసీద్ దగ్గర కొన్న అత్తరు పూసుకొని శివాలయం స్వామి దగ్గర 5:45కి ముహుర్తం పెట్టించుకుని సైకిల్ లో కోమల ఇంటికి బయల్దేరాడు. కాని, దారిలో కోమల రజనిల్ రాజ్ అనే గొట్టం గాడి చేతిలో చెయ్యివేసి వెళ్లటం చూసి( లెక్చరర్ ని గొట్టం అనటం కూడా తప్పే ) నరేష్ గాడి గుండె మళ్ళీ పగిలింది. పక్కనే ఉన్న పంక్చర్ షాప్ లో గుండెకి ఒక పాచ్ వేయించుకుని, సైకిల్ని హాఫ్ రేట్ కి అమ్మేసి మా వాడు అస్తమిస్తున్నసూర్యుడి వైపు అలా నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయాడు.
ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే నరేష్ గాడి జీవితం లో ఎన్నో విషాదగాథలు మరెన్నో గుండెల్ని పిండేసే సందర్భాలు. ఇలా జరిగిన ప్రతీసారి మా వాడు సూసైడ్ కి ట్రై చెయ్యటం అది మిస్సవ్వటం మామూలే. కాకపొతే ఈ విషయంలో నేనైనా సక్సస్ అవుతానేమొ చూద్దామని ఎలా ట్రై చేస్తున్నాడో తెలుసుకోవటానికి నేనే వాడికి కాల్ చేశాను(" నేనే వాడికి కాల్చేశాను "... ఇది ఒత్తి పలకండి).
ట్రింగ్... ట్రింగ్...
హలో !! రేయ్ రవిగా ఎలా ఉన్నావ్?
నీయబ్బ.. నేను రా భరత్ ని.
ఓహ్.. నువ్వా. ఇందాక రవిగాడికి మిస్డ్ కాల్ ఇచ్చా ... వాడేనేమొ అనుకున్నా.
!@$%$% .. సర్లే కాని, నేను సూసైడ్ చేసుకోవాలనుకుంటున్నా.
ఓహ్.. కంగ్రాట్స్. ఎన్నోసారి?
నీ.... నేను నీలాగ కాదురా.
సరే ..సరే.. అలా ఐతే నువ్వు " ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" అనే పుస్తకం చదువు. నేను కూడా అందులో ఉన్నవే ట్రై చేస్తుంటా.
అందుకేనా ఇంకా ఉన్నావు.
అలా కాదురా.. నాకు పనిచెయ్యలేదు నీకు పని చేస్తుందేమో చూడు.
సరేలే ... నేను ట్రై చేస్తా.
గుడ్... అలాగే నీకు ఏ దారి పనిచేసిందో నాకు కాల్ చేసి చెప్పు.
ఒరేయ్ !@$%$%... పెట్రా ఫోను.
సరే.. ఇక పుస్తకం పేరు తెలిసింది కాబట్టి,అందులో ఏముందో తెలుసుకుందామని అది కొనటానికి బెంగుళూరు లో సెకండ్హ్యాండ్ పుస్తకాలు దొరికే అవెన్యూ రోడ్ కి వెళ్లా. ఒక షాప్ కి వెళ్లి అడిగా..
బాబు!! " ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" అనే పుస్తకం ఉందా ?
మీరు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరా?
?????????
అంటే.. ఈ మధ్య వాళ్లే ఈ పుస్తకాన్ని ఎక్కువగా అడుగుతున్నారు.అందుకే అడిగాను . ఇదిగోండి పుస్తకం.
ఛీ! ఎదవ బతుకు అని మనసులో అనుకుని, నేనేం సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని కాదు. ఇంతకీ ఈ పుస్తకంలో ఉన్న దారులు పనిచేస్తాయా? ఏదైనా ఫీడ్ బ్యాక్ చూసి కొనటం నాకు అలవాటు. సక్సస్ ఫుల్ గా సూసైడ్ చేసుకున్నవాళ్లు ఎవరైనా ఇందులో ఫీడ్ బ్యాక్ ఇచ్చారా? అని అడిగా.
వాడు నా వైపు విచిత్రంగా చూసి వెకిళిగా నవ్వాడు.( "ఒరేయ్ తింగరోడా!! సక్సస్ ఫుల్ గా సూసైడ్ చేసుకున్నవాళ్లు ఫీడ్ బ్యాక్ ఎలా ఇస్తార్రా?" అన్న భావం వాడి నవ్వులో కనిపించింది ) నిజం చెప్పండి సార్ మీరు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరే కదా? అని మళ్లీ అడిగాడు.
ఇక దాచటం కష్టమనిపించి, " అవును" అని చెప్పి పుస్తకం లాక్కొని వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వచ్చేసాను.
ఇంతకీ.. ఆ పుస్తకంలో ఏముంది? ప్చ్.. ఏమో ఇపుడు చదివే ఓపిక నాకు లేదు. అది తీరిగ్గా చదివి నెక్స్ట్ టపాలో చెప్తా. అంతవరకు సెలవు. మరచిపోయా.. నరేష్ గాడు పార్టీకి పిలిచాడు, వాడి గురించి ఇన్ని మంచి విషయాలు చెప్పినందుకు.
మొన్నామధ్య టీవీలో ప్రముఖ రాజకీయవేత్త,బహుభాషాకోవిధుడు అయిన నందమూరి తారకరత్న(ఎవరో తెలుసుగా?) ఇంటర్వ్యూ వచ్చింది. అందులో వ్యాఖ్యాత అడిగే ప్రశ్నలకి వీడి తలతిక్క సమాధానాలు విని ఆత్మహత్యకు సులువైన మార్గం ఏమిటి అనే ఆలోచన వచ్చింది. నాకెలాగూ ప్రాక్తికల్ గా చేసుకొనే ధైర్యం లేదు కాబట్టి ఆ విషయంలో రెగులర్ గా ప్రాక్టీస్ చేసే, ఇప్పటికే రెండుమూడుసార్లు ట్రై చేసిన మా నరేష్ గాడితో ఒకసారి మాట్లాడటానికి నిర్ణయించుకున్నాను. నరేష్ గాడి విషయం వచ్చింది కాబట్టి వాడు ఎందుకు సూసైడ్ కి ట్రై చేసాడో తెలుసుకుందాం. ఎలా చేశాడు అనేది నాకు కూడా తెలియని రహస్యం.
మొదటి ప్రయత్నం : మా నరేష్ గాడు ఎవరితోనైనా మాట్లాడాలనుకుంటే మిస్స్డ్ కాల్ ఇస్తాడు. కొంచెం అర్జెంట్ అయితే రెండు సార్లు మిస్స్డ్ కాల్ ఇస్తాడు. ఇక మరీ ముఖ్యమైన విషయమైతే ఎదుటివాళ్లు కాల్ చేసేవరకు మిస్స్డ్ కాల్స్ ఇస్తూనే ఉంటాడు. అలాంటిది ఒకసారి వాడు నాకు కాల్ చేసినపుడు పొరపాటున లిఫ్ట్ చేసేసా. అంతే, మా వాడి గుండె పగిలిపోయింది. కోపం,బాధ , ఫ్రస్ట్రేషన్. ఎవరి మీద చూపించాలో ఎలా చూపించాలో తెలీక ఆత్మహత్య చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
రెండో ప్రయత్నం : మా బీటెక్ లొ కోమల అనే ఒక కసక్కు ఉండేది.( ఒరేయ్.. తప్పురా. లెక్చరర్ ని కత్తి.. కసక్కు .. అనకూడదు) ఆమెను చూసి మా నరేష్ గాడు మొదటి చూపులోనే ప్రేమలో పడ్డాడు. ఆమె పాఠం చెప్తుంటే మా వాడు ఎప్పుడు 45 deg యాంగిల్ లోకూర్చుని లైన్ వేసేవాడు( ఎందుకలా ... అని అడక్కండి. అదంతే ). అలా కొంతకాలం గడిచాక ఇక ప్రపోజ్ చేద్దామని డిసైడ్ అయ్యి, మదనపల్లె పెద్ద మసీద్ దగ్గర కొన్న అత్తరు పూసుకొని శివాలయం స్వామి దగ్గర 5:45కి ముహుర్తం పెట్టించుకుని సైకిల్ లో కోమల ఇంటికి బయల్దేరాడు. కాని, దారిలో కోమల రజనిల్ రాజ్ అనే గొట్టం గాడి చేతిలో చెయ్యివేసి వెళ్లటం చూసి( లెక్చరర్ ని గొట్టం అనటం కూడా తప్పే ) నరేష్ గాడి గుండె మళ్ళీ పగిలింది. పక్కనే ఉన్న పంక్చర్ షాప్ లో గుండెకి ఒక పాచ్ వేయించుకుని, సైకిల్ని హాఫ్ రేట్ కి అమ్మేసి మా వాడు అస్తమిస్తున్నసూర్యుడి వైపు అలా నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయాడు.
ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే నరేష్ గాడి జీవితం లో ఎన్నో విషాదగాథలు మరెన్నో గుండెల్ని పిండేసే సందర్భాలు. ఇలా జరిగిన ప్రతీసారి మా వాడు సూసైడ్ కి ట్రై చెయ్యటం అది మిస్సవ్వటం మామూలే. కాకపొతే ఈ విషయంలో నేనైనా సక్సస్ అవుతానేమొ చూద్దామని ఎలా ట్రై చేస్తున్నాడో తెలుసుకోవటానికి నేనే వాడికి కాల్ చేశాను(" నేనే వాడికి కాల్చేశాను "... ఇది ఒత్తి పలకండి).
ట్రింగ్... ట్రింగ్...
హలో !! రేయ్ రవిగా ఎలా ఉన్నావ్?
నీయబ్బ.. నేను రా భరత్ ని.
ఓహ్.. నువ్వా. ఇందాక రవిగాడికి మిస్డ్ కాల్ ఇచ్చా ... వాడేనేమొ అనుకున్నా.
!@$%$% .. సర్లే కాని, నేను సూసైడ్ చేసుకోవాలనుకుంటున్నా.
ఓహ్.. కంగ్రాట్స్. ఎన్నోసారి?
నీ.... నేను నీలాగ కాదురా.
సరే ..సరే.. అలా ఐతే నువ్వు " ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" అనే పుస్తకం చదువు. నేను కూడా అందులో ఉన్నవే ట్రై చేస్తుంటా.
అందుకేనా ఇంకా ఉన్నావు.
అలా కాదురా.. నాకు పనిచెయ్యలేదు నీకు పని చేస్తుందేమో చూడు.
సరేలే ... నేను ట్రై చేస్తా.
గుడ్... అలాగే నీకు ఏ దారి పనిచేసిందో నాకు కాల్ చేసి చెప్పు.
ఒరేయ్ !@$%$%... పెట్రా ఫోను.
సరే.. ఇక పుస్తకం పేరు తెలిసింది కాబట్టి,అందులో ఏముందో తెలుసుకుందామని అది కొనటానికి బెంగుళూరు లో సెకండ్హ్యాండ్ పుస్తకాలు దొరికే అవెన్యూ రోడ్ కి వెళ్లా. ఒక షాప్ కి వెళ్లి అడిగా..
బాబు!! " ఆత్మహత్యకు అరవై దారులు" అనే పుస్తకం ఉందా ?
మీరు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరా?
?????????
అంటే.. ఈ మధ్య వాళ్లే ఈ పుస్తకాన్ని ఎక్కువగా అడుగుతున్నారు.అందుకే అడిగాను . ఇదిగోండి పుస్తకం.
ఛీ! ఎదవ బతుకు అని మనసులో అనుకుని, నేనేం సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని కాదు. ఇంతకీ ఈ పుస్తకంలో ఉన్న దారులు పనిచేస్తాయా? ఏదైనా ఫీడ్ బ్యాక్ చూసి కొనటం నాకు అలవాటు. సక్సస్ ఫుల్ గా సూసైడ్ చేసుకున్నవాళ్లు ఎవరైనా ఇందులో ఫీడ్ బ్యాక్ ఇచ్చారా? అని అడిగా.
వాడు నా వైపు విచిత్రంగా చూసి వెకిళిగా నవ్వాడు.( "ఒరేయ్ తింగరోడా!! సక్సస్ ఫుల్ గా సూసైడ్ చేసుకున్నవాళ్లు ఫీడ్ బ్యాక్ ఎలా ఇస్తార్రా?" అన్న భావం వాడి నవ్వులో కనిపించింది ) నిజం చెప్పండి సార్ మీరు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరే కదా? అని మళ్లీ అడిగాడు.
ఇక దాచటం కష్టమనిపించి, " అవును" అని చెప్పి పుస్తకం లాక్కొని వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వచ్చేసాను.
ఇంతకీ.. ఆ పుస్తకంలో ఏముంది? ప్చ్.. ఏమో ఇపుడు చదివే ఓపిక నాకు లేదు. అది తీరిగ్గా చదివి నెక్స్ట్ టపాలో చెప్తా. అంతవరకు సెలవు. మరచిపోయా.. నరేష్ గాడు పార్టీకి పిలిచాడు, వాడి గురించి ఇన్ని మంచి విషయాలు చెప్పినందుకు.
Dec 1, 2008
Indian team was ruthless….
Warning: This one is for cricket lovers. If u aren’t one among them, u may feel bored reading this post :-).
“Indian team was ruthless against England. “ – Peter Roebuck, after India taking a 4-0 lead in the ongoing series.
"I don't know how we will combat India. They are playing fantastic, fearless cricket, and we will have to produce something special to beat them." –KP, after England lost to India in the 5th match.
As a diehard Cricket fan, especially of Indian Cricket, I was really happy to hear this. Since I started watching cricket I rarely got a chance to correlate Indian team with words like confident, consistent, comprehensive, fearless, aggressive and so on. Probably, I can do that now. Hmmm… may be too early to say but still, beating the world champions 2-0 in test series and England 5-0 in ODIs is not an ordinary task. Remember, England were on a high after beating SA both in tests and ODIs.
In 90s, Indian cricket was nothing but Sachin. India won because of Sachin and lost because of Sachin. His' play brought such a crazy impact on spectators (and the guys in the dressing room) that there are times when people used to think like..everything goes India's way if Sachin stays at the crease, no matter if he scores runs or not.Though there was enough talent in players like Azhar, Jadeja, Kambli etc., they all played around Sachin. And most importantly the team lacked consistency.
Dada taking over the captaincy brought a lil change. He was ready to challenge the opposition on and off the field. Itz under his captaincy that the young cricketers like Yuvraj, Kaif , RP Singh were groomed. He really backed them well under crucial situations. But the team was lacking an important quality to pluck the top position from the Aussies…. Yes…. Killer Instinct.
The aussies never give up on any match. If they win a match by 150 runs, in the next match they’ll try to win by 151 runs. If in a series of 5 ODIs they lead by 3-0, they’ll try to extend that lead to 5-0. They demoralize the opposition with their play(with their talk as well ;) ) in such a way that the opposition would even forget the basics of cricket. That special quality helped the aussies to retain the top position, both in Tests and ODIs, for almost 12 years. I can sense such a killer instinct now in our Indian Team, led by Dhoni.
The best thing I like about Dhoni is his temperament. He rarely shows his emotions on his face. Within a short period as a captain he has impressed almost everyone.. not just with his tactics but with his attitude as well. Have you ever seen a captain allowing a retiring senior pro to lead the team for couple of overs.? Thatz just an awesome gesture. Just to let u know how Dhoni sees the lighter side of a tense situation….. In the 4th ODI against Eng, Gambhir was fumbling every ball coming his way. Finally he got hold of a catch(of course in the 2nd attempt :-)) and Dhoni came across to him and gave his gloves and indicated to keep it with himself. He knows how to handle the team in every situation.
With the little knowledge I have in cricket, I can sense that Indian team is in able hands. Youngsters like RohitSharma, GautamGambhir, SureshRaina, IshanthSharma are still on a learning curve. Selectors need to persist with them even if they fail in couple of matches. I should definitely mention about RohitSharma. Hez a serious talent. If at all therz someone who can fill in Sachin’s shoes, Rohit will be the front runner. Hez going through a rough patch now. But I’m sure he’ll be back with a bang. After all, as Boycott says “Form is temporary, Class is permanent”.
“Indian team was ruthless against England. “ – Peter Roebuck, after India taking a 4-0 lead in the ongoing series.
"I don't know how we will combat India. They are playing fantastic, fearless cricket, and we will have to produce something special to beat them." –KP, after England lost to India in the 5th match.
As a diehard Cricket fan, especially of Indian Cricket, I was really happy to hear this. Since I started watching cricket I rarely got a chance to correlate Indian team with words like confident, consistent, comprehensive, fearless, aggressive and so on. Probably, I can do that now. Hmmm… may be too early to say but still, beating the world champions 2-0 in test series and England 5-0 in ODIs is not an ordinary task. Remember, England were on a high after beating SA both in tests and ODIs.
In 90s, Indian cricket was nothing but Sachin. India won because of Sachin and lost because of Sachin. His' play brought such a crazy impact on spectators (and the guys in the dressing room) that there are times when people used to think like..everything goes India's way if Sachin stays at the crease, no matter if he scores runs or not.Though there was enough talent in players like Azhar, Jadeja, Kambli etc., they all played around Sachin. And most importantly the team lacked consistency.
Dada taking over the captaincy brought a lil change. He was ready to challenge the opposition on and off the field. Itz under his captaincy that the young cricketers like Yuvraj, Kaif , RP Singh were groomed. He really backed them well under crucial situations. But the team was lacking an important quality to pluck the top position from the Aussies…. Yes…. Killer Instinct.
The aussies never give up on any match. If they win a match by 150 runs, in the next match they’ll try to win by 151 runs. If in a series of 5 ODIs they lead by 3-0, they’ll try to extend that lead to 5-0. They demoralize the opposition with their play(with their talk as well ;) ) in such a way that the opposition would even forget the basics of cricket. That special quality helped the aussies to retain the top position, both in Tests and ODIs, for almost 12 years. I can sense such a killer instinct now in our Indian Team, led by Dhoni.
The best thing I like about Dhoni is his temperament. He rarely shows his emotions on his face. Within a short period as a captain he has impressed almost everyone.. not just with his tactics but with his attitude as well. Have you ever seen a captain allowing a retiring senior pro to lead the team for couple of overs.? Thatz just an awesome gesture. Just to let u know how Dhoni sees the lighter side of a tense situation….. In the 4th ODI against Eng, Gambhir was fumbling every ball coming his way. Finally he got hold of a catch(of course in the 2nd attempt :-)) and Dhoni came across to him and gave his gloves and indicated to keep it with himself. He knows how to handle the team in every situation.
With the little knowledge I have in cricket, I can sense that Indian team is in able hands. Youngsters like RohitSharma, GautamGambhir, SureshRaina, IshanthSharma are still on a learning curve. Selectors need to persist with them even if they fail in couple of matches. I should definitely mention about RohitSharma. Hez a serious talent. If at all therz someone who can fill in Sachin’s shoes, Rohit will be the front runner. Hez going through a rough patch now. But I’m sure he’ll be back with a bang. After all, as Boycott says “Form is temporary, Class is permanent”.
Nov 19, 2008
బెంగుళూరులో అంతే
హెచ్చరిక: ఈ పోస్ట్ "తెలుగు" అనే భాషలో వ్రాయబడింది. hey dude .. wassup mate... cool... లాంటి పదాలకు అలవాటు పడిన సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లు దయచేసి తెలుగు ని గుర్తుతెచ్చుకొని ఈ పోస్ట్ చదవండి.
ఈ పోస్ట్ తెలుగులో వ్రాయటానికి రెండు కారణాలు ఉన్నాయి.
1. ఇంత వరకు నేను ఒక్క పోస్ట్ కూడా తెలుగు లో వ్రాయలేదు.
2. మొదటి పాయింట్నే మళ్లీ చదవండి.
కొన్ని పర్సనల్ reasons వల్ల నేను temporary గా బెంగుళూరు ఆఫీసు నుంచి వర్క్ చేస్తున్నాను. నాకు ముందు నుంచి ఎందుకో బెంగుళూరు నచ్చదు. కారణాలు అడిగితే చెప్పలేను. బహుశా ఆ కారణాలు తెలుసుకోవడానికే ఇక్కడి నుంచి వర్క్ చేస్తున్నానేమో.
మొదటి రోజు ఆఫీసుకు త్వరగా వెళ్దామని early మార్నింగ్ 9:30 కి లేచి రెడీ అయ్యాను. దేశంలో ఏమి జరుగుతోందో తెలుసుకుందామని న్యూస్ ఛానల్ పెట్టాను. అందులో ఒకడు ఎదురుగా laptop పెట్టుకొని వారం రోజుల క్రితం జరిగిన తాజా న్యూస్ చదువుతున్నాడు. కాసేపటికి suit వేసుకున్నావిడ వచ్చి గోడ మీదున్న ఇండియా మ్యాపును చూపిస్తూ వాతావరణ వివరాలు చెప్పటం మొదలుపెట్టింది. ముఖ్యంగా బెంగుళూరులో, ఆరు నూరైన, ఇలియానా రాశి ఆయినా , వర్షం మాత్రం పడదు అని చెప్పింది. సరే అని ఆఫీసుకు బయలుదేరాను. బాగా ఎండగా ఉంది. పర్లేదు ఈ మధ్య న్యూస్లో కూడా నిజాలు చెప్తున్నారు అని అనుకొంటుండగా మా పక్క రూమ్లో ఉన్న మలయాళం వాడు పెద్ద జెర్కిన్ వేసుకొని బయటకు వచ్చాడు. వాడిని చూసి "పిచ్చివాడా" అని తెలుగులో నవ్వుకున్నాను. వాడు కూడా నన్ను చూసి మలయాళంలో అదోలా నవ్వాడు. ఒక గంట తర్వాత ఆఫీసులో ఉన్నాను... తడిసిన బట్టలతో. అప్పుడు తెలిసింది వాడి మలయాళం నవ్వుకు అర్థం ఏమిటో. Basic గా బెంగుళూరు లో ఒక థియరీ ఉంది. ఏంటంటే , మనం ఎప్పుడైతే వర్షం పడదు అనుకుంటామో అప్పుడు పడుతుంది. ఎప్పుడైతే పడుతుంది అనుకుంటామో అప్పుడు కూడా పడుతుంది.
Last weekend సినిమాకు వెళ్దామని నా ఫ్రెండ్తో బైక్ లో బయల్దేరాను. దారిలో ఏదో కన్నడ పోస్టరులో ("ఏదో" అనేది కన్నడ సినిమా పేరనుకుంటే మీ ఖర్మ) హన్సిక నడుము మీద వాడెవడో చెయ్యివేసి నిల్చున్నాడు. "ఎవడ్రవాడు బొచ్చు పీకేసిన బ్రాయిలర్ కోడిలా ఉన్నాడు ?" అని కన్నడ సినిమాలు చూసే నా తెలుగు ఫ్రెండ్ రవిగాడిని అడిగా. " వాడే ఇక్కడ top హీరో " అని అన్నాడు. ఓహో ఇక్కడ top అంటే ఇంత low నా అని అనిపించింది.( గమనిక: నేను ఇప్పుడు చెప్పిన విషయం ఇక్కడ అమ్మాయిలు వేసుకునే top కి కూడా వర్తిస్తుంది.)
మొన్నామధ్య ఊరి నుంచి వస్తూ Majesticలో దిగాను. రూంకి వెళ్ళటానికి రిచ్ గా ఉంటుందని volvo సిటి బస్ లో ఎక్కా. టికెట్ 35/- అన్నాడు( ఇంకో 35/- వేస్తే మళ్లీ మా ఊరికి వెల్లిపోవచ్చు). బస్సు వాయువేగంతో దూసుకుపోతోంది.ఇంతలో ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ పడింది. అంతే... వెంటనే బస్సులో నుంచి అయిదారుమంది చకచకా కిందకు దిగి పక్కనే ఉన్న టీ కొట్టులోకి వెళ్లారు.వారిలో డ్రైవర్ కూడా ఉన్నాడు. ఒక 4506 సెకన్ల తర్వాత గ్రీన్ సిగ్నల్ పడటంతో డ్రైవర్ బస్ స్టార్ట్ చేశాడు. "ఏంటయ్యా next సిగ్నల్ దగ్గర కూడా టీ కి ఆపుతావ?" అని డ్రైవర్ ని అడిగా . "లేదు సార్.. అక్కడ టిఫిన్ బ్రేక్ ఉంటుంది" అని casualగా అన్నాడు. ఇలా టీలు టిఫిన్లు చేసుకుంటూ రెండు గంటల తర్వాత నా స్టాప్ దగ్గర దించాడు. ఏమైన ...బెంగుళూరు ట్రాఫిక్ సూపర్.
ఆగ్రా వెళ్లి తాజ్ మహల్ చూడకపోవటం ఎంత తప్పో బెంగుళూరు వెళ్లి Brigade road.. Forum చూడకపోవటం అంతే తప్పని ఎవరో అంటే .. సరే అని నేను, నరేష్ గాడు(పేరు మారుద్దాం అనుకున్నా.. అవసరం లేదనిపించింది) Forum కి వెళ్లాం. అక్కడికి వెళ్లాక తెలిసింది బెంగుళూరు ఎంత పేద నగరమొ అని.ఫాపం..వేసుకోవటానికి బట్టలు కూడా లేని వాళ్లు కనిపించారక్కడ. ఒకడు చినిగిపోయిన జీన్స్ వేసుకుంటె మరో అమ్మాయి ఒంటినిండా కప్పుకోవటానికి బట్టలు లేక చిన్న నిక్కర్ వేసుకొచ్చింది. సమాజ సేవకుడు, ఆపధ్భాందవుడు, పేదల పాలిట పెన్నిధి లాంటి బిరుదులకు మారుపేరైన మా నరేష్ గాడు కళ్లనీళ్లు పెట్టుకుంటూ ఆ అమ్మాయి దగ్గరకు వెళ్లి తన ప్యాంటు తీసివ్వబోయాడు. ఆ అమ్మాయి వాడి వైపు విచిత్రంగా,వింతగా,వికారంగా, ఇంకా వివిధ రకాలుగా చూసి .. విసురుగా అక్కడినించి వెళ్లిపోయింది."ఎందుకురా ఆ అమ్మాయి అలా చూసింది?" అని కళ్లు తుడుచుకుంటూ అడిగాడు నరేష్ గాడు. ఏం చెప్పాలో తెలీక "బెంగుళూరులో అంతే " అని చెప్పి అక్కడినించి తీసుకెళ్లిపోయా :-) .
ఈ పోస్ట్ తెలుగులో వ్రాయటానికి రెండు కారణాలు ఉన్నాయి.
1. ఇంత వరకు నేను ఒక్క పోస్ట్ కూడా తెలుగు లో వ్రాయలేదు.
2. మొదటి పాయింట్నే మళ్లీ చదవండి.
కొన్ని పర్సనల్ reasons వల్ల నేను temporary గా బెంగుళూరు ఆఫీసు నుంచి వర్క్ చేస్తున్నాను. నాకు ముందు నుంచి ఎందుకో బెంగుళూరు నచ్చదు. కారణాలు అడిగితే చెప్పలేను. బహుశా ఆ కారణాలు తెలుసుకోవడానికే ఇక్కడి నుంచి వర్క్ చేస్తున్నానేమో.
మొదటి రోజు ఆఫీసుకు త్వరగా వెళ్దామని early మార్నింగ్ 9:30 కి లేచి రెడీ అయ్యాను. దేశంలో ఏమి జరుగుతోందో తెలుసుకుందామని న్యూస్ ఛానల్ పెట్టాను. అందులో ఒకడు ఎదురుగా laptop పెట్టుకొని వారం రోజుల క్రితం జరిగిన తాజా న్యూస్ చదువుతున్నాడు. కాసేపటికి suit వేసుకున్నావిడ వచ్చి గోడ మీదున్న ఇండియా మ్యాపును చూపిస్తూ వాతావరణ వివరాలు చెప్పటం మొదలుపెట్టింది. ముఖ్యంగా బెంగుళూరులో, ఆరు నూరైన, ఇలియానా రాశి ఆయినా , వర్షం మాత్రం పడదు అని చెప్పింది. సరే అని ఆఫీసుకు బయలుదేరాను. బాగా ఎండగా ఉంది. పర్లేదు ఈ మధ్య న్యూస్లో కూడా నిజాలు చెప్తున్నారు అని అనుకొంటుండగా మా పక్క రూమ్లో ఉన్న మలయాళం వాడు పెద్ద జెర్కిన్ వేసుకొని బయటకు వచ్చాడు. వాడిని చూసి "పిచ్చివాడా" అని తెలుగులో నవ్వుకున్నాను. వాడు కూడా నన్ను చూసి మలయాళంలో అదోలా నవ్వాడు. ఒక గంట తర్వాత ఆఫీసులో ఉన్నాను... తడిసిన బట్టలతో. అప్పుడు తెలిసింది వాడి మలయాళం నవ్వుకు అర్థం ఏమిటో. Basic గా బెంగుళూరు లో ఒక థియరీ ఉంది. ఏంటంటే , మనం ఎప్పుడైతే వర్షం పడదు అనుకుంటామో అప్పుడు పడుతుంది. ఎప్పుడైతే పడుతుంది అనుకుంటామో అప్పుడు కూడా పడుతుంది.
Last weekend సినిమాకు వెళ్దామని నా ఫ్రెండ్తో బైక్ లో బయల్దేరాను. దారిలో ఏదో కన్నడ పోస్టరులో ("ఏదో" అనేది కన్నడ సినిమా పేరనుకుంటే మీ ఖర్మ) హన్సిక నడుము మీద వాడెవడో చెయ్యివేసి నిల్చున్నాడు. "ఎవడ్రవాడు బొచ్చు పీకేసిన బ్రాయిలర్ కోడిలా ఉన్నాడు ?" అని కన్నడ సినిమాలు చూసే నా తెలుగు ఫ్రెండ్ రవిగాడిని అడిగా. " వాడే ఇక్కడ top హీరో " అని అన్నాడు. ఓహో ఇక్కడ top అంటే ఇంత low నా అని అనిపించింది.( గమనిక: నేను ఇప్పుడు చెప్పిన విషయం ఇక్కడ అమ్మాయిలు వేసుకునే top కి కూడా వర్తిస్తుంది.)
మొన్నామధ్య ఊరి నుంచి వస్తూ Majesticలో దిగాను. రూంకి వెళ్ళటానికి రిచ్ గా ఉంటుందని volvo సిటి బస్ లో ఎక్కా. టికెట్ 35/- అన్నాడు( ఇంకో 35/- వేస్తే మళ్లీ మా ఊరికి వెల్లిపోవచ్చు). బస్సు వాయువేగంతో దూసుకుపోతోంది.ఇంతలో ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ పడింది. అంతే... వెంటనే బస్సులో నుంచి అయిదారుమంది చకచకా కిందకు దిగి పక్కనే ఉన్న టీ కొట్టులోకి వెళ్లారు.వారిలో డ్రైవర్ కూడా ఉన్నాడు. ఒక 4506 సెకన్ల తర్వాత గ్రీన్ సిగ్నల్ పడటంతో డ్రైవర్ బస్ స్టార్ట్ చేశాడు. "ఏంటయ్యా next సిగ్నల్ దగ్గర కూడా టీ కి ఆపుతావ?" అని డ్రైవర్ ని అడిగా . "లేదు సార్.. అక్కడ టిఫిన్ బ్రేక్ ఉంటుంది" అని casualగా అన్నాడు. ఇలా టీలు టిఫిన్లు చేసుకుంటూ రెండు గంటల తర్వాత నా స్టాప్ దగ్గర దించాడు. ఏమైన ...బెంగుళూరు ట్రాఫిక్ సూపర్.
ఆగ్రా వెళ్లి తాజ్ మహల్ చూడకపోవటం ఎంత తప్పో బెంగుళూరు వెళ్లి Brigade road.. Forum చూడకపోవటం అంతే తప్పని ఎవరో అంటే .. సరే అని నేను, నరేష్ గాడు(పేరు మారుద్దాం అనుకున్నా.. అవసరం లేదనిపించింది) Forum కి వెళ్లాం. అక్కడికి వెళ్లాక తెలిసింది బెంగుళూరు ఎంత పేద నగరమొ అని.ఫాపం..వేసుకోవటానికి బట్టలు కూడా లేని వాళ్లు కనిపించారక్కడ. ఒకడు చినిగిపోయిన జీన్స్ వేసుకుంటె మరో అమ్మాయి ఒంటినిండా కప్పుకోవటానికి బట్టలు లేక చిన్న నిక్కర్ వేసుకొచ్చింది. సమాజ సేవకుడు, ఆపధ్భాందవుడు, పేదల పాలిట పెన్నిధి లాంటి బిరుదులకు మారుపేరైన మా నరేష్ గాడు కళ్లనీళ్లు పెట్టుకుంటూ ఆ అమ్మాయి దగ్గరకు వెళ్లి తన ప్యాంటు తీసివ్వబోయాడు. ఆ అమ్మాయి వాడి వైపు విచిత్రంగా,వింతగా,వికారంగా, ఇంకా వివిధ రకాలుగా చూసి .. విసురుగా అక్కడినించి వెళ్లిపోయింది."ఎందుకురా ఆ అమ్మాయి అలా చూసింది?" అని కళ్లు తుడుచుకుంటూ అడిగాడు నరేష్ గాడు. ఏం చెప్పాలో తెలీక "బెంగుళూరులో అంతే " అని చెప్పి అక్కడినించి తీసుకెళ్లిపోయా :-) .
Aug 22, 2008
Simple things that can change ….
….the world around us. Wow…. Now thatz the start of a serious n boring post.
The society is messed up. No one cares for anyone. Everyone are selfish. No one feels the responisibility..Perfect.. you are absolutely right. Now… Do you ever question urself, “Am I a responsible citizen?” Don’t luk at me seriously.. it holds gud for me aswell. When I say responsible that doesn’t mean that u shud become an IAS or IPS officer and serve the society or join the army and fight for the country.
I’ll just try to quote some situations which we might come across hell lot of times in our day 2 day life, where a simple responsible act from us makes the world around a better place to live.
ATMs, Ticket reservation counters, Billing in malls..etc.,.. yup.. I’m talking abt following the queue. Everyone are busy and have some or other urgent work. But if you don’t follow the line it will become more confusing and irritating. If someone tries to break the line, say them softly to not to do that. If he/she doesn’t listen, raise ur voice and I bet at least 2 other people will join u. That will make things easier. Well, at ATMs I feel like changing the notice from “Only one person allowed at a time” to “Only one human being allowed at a time”
Have you ever seen these things in public places which say… “Use Me” ? thatz right…. Dustbins. Have u ever used them? Atleast have u ever felt like using them? You are sitting in a park with ur gal. She asks for coffee, you run all the way and bring it. You pay 10 bucks for it , have 5 sips of it and y can’t u take just 2 steps and throw the cup in dustbin. Now don’t ask me , “Will I reach the dustbin in 2 steps in every park?”:-) This is our world guys. Therez nothing wrong in keeping it clean.
How many of you switch the mobile phones to silent mode at places like cinema Halls and Temples? Plz raise ur hands…one..two..three.. wow almost everyone. Hey Naresh and Raveendra(names not changed :-)) raise ur hands properly. “Why should I keep it in silent mode?” Ofcourse Sir.. ur mobile ur wish. But you have no rights to disturb the people around u.
The one I’m going to mention is very common in Hyderabad. You are in the middle of a traffic jam and you are very well aware that in no way you are going to move unless the traffic is cleared. But still some guys blow horn continuously. Is it necessary? Just think once. Next time, tell ur boy friend not to do that :-). As we are talking abt traffic I’ll mention one more thing. Please don’t jump signals though I’m not the right person to say this coz I myself did that more than once. Yes.. at times there may b very little traffic and still the signals are ON. In such situations, go for it but be 110% sure that no other vehicle comes across ur way...may b in the next 10 seconds or more.
Finally, I’m no one to compel u to follow these things and if u r already implementing I would be more than happy. Still there are so many examples like using the footover bridge instead of running across the roads, using the indicators of our vehicles properly and so on.. But if I continue typing down like this my laptop will commit suicide. By the way, to follow these things therz no need to learn the so called corporate etiquette or be aware of the words like civic sense, social responsibility.. blah blah blah. We just need a little bit of common sense.
The society is messed up. No one cares for anyone. Everyone are selfish. No one feels the responisibility..Perfect.. you are absolutely right. Now… Do you ever question urself, “Am I a responsible citizen?” Don’t luk at me seriously.. it holds gud for me aswell. When I say responsible that doesn’t mean that u shud become an IAS or IPS officer and serve the society or join the army and fight for the country.
I’ll just try to quote some situations which we might come across hell lot of times in our day 2 day life, where a simple responsible act from us makes the world around a better place to live.
ATMs, Ticket reservation counters, Billing in malls..etc.,.. yup.. I’m talking abt following the queue. Everyone are busy and have some or other urgent work. But if you don’t follow the line it will become more confusing and irritating. If someone tries to break the line, say them softly to not to do that. If he/she doesn’t listen, raise ur voice and I bet at least 2 other people will join u. That will make things easier. Well, at ATMs I feel like changing the notice from “Only one person allowed at a time” to “Only one human being allowed at a time”
Have you ever seen these things in public places which say… “Use Me” ? thatz right…. Dustbins. Have u ever used them? Atleast have u ever felt like using them? You are sitting in a park with ur gal. She asks for coffee, you run all the way and bring it. You pay 10 bucks for it , have 5 sips of it and y can’t u take just 2 steps and throw the cup in dustbin. Now don’t ask me , “Will I reach the dustbin in 2 steps in every park?”:-) This is our world guys. Therez nothing wrong in keeping it clean.
How many of you switch the mobile phones to silent mode at places like cinema Halls and Temples? Plz raise ur hands…one..two..three.. wow almost everyone. Hey Naresh and Raveendra(names not changed :-)) raise ur hands properly. “Why should I keep it in silent mode?” Ofcourse Sir.. ur mobile ur wish. But you have no rights to disturb the people around u.
The one I’m going to mention is very common in Hyderabad. You are in the middle of a traffic jam and you are very well aware that in no way you are going to move unless the traffic is cleared. But still some guys blow horn continuously. Is it necessary? Just think once. Next time, tell ur boy friend not to do that :-). As we are talking abt traffic I’ll mention one more thing. Please don’t jump signals though I’m not the right person to say this coz I myself did that more than once. Yes.. at times there may b very little traffic and still the signals are ON. In such situations, go for it but be 110% sure that no other vehicle comes across ur way...may b in the next 10 seconds or more.
Finally, I’m no one to compel u to follow these things and if u r already implementing I would be more than happy. Still there are so many examples like using the footover bridge instead of running across the roads, using the indicators of our vehicles properly and so on.. But if I continue typing down like this my laptop will commit suicide. By the way, to follow these things therz no need to learn the so called corporate etiquette or be aware of the words like civic sense, social responsibility.. blah blah blah. We just need a little bit of common sense.
Subscribe to:
Posts (Atom)
